dr Dragan Novković, profesor Visoke škole elektrotehnike i računarstva. Sve što se plasira kroz kontrolirane kanale komunikacije su narativi koji se temelje na odobrenim paradigmama te odobrenim objašnjenjima prirodnih pojava u tehnologiji i znanosti. Do početka 20. stoljeća inženjeri su se bavili temeljnim pitanjima znanosti te su postavili osnove današnjeg shvaćanja materije i energije te njezinog postanka. U tom razdoblju je rođena i kvantna fizika te su tada kreirane osnovne jednadžbe koje su pokušale opisati energiju i materiju te se na tim jednadžbama temelji sva današnja dostupna tehnologija.
MAX PLANCK 1897.
Max Planck je 1897. godine postulirao jednadžbu koja opisuje da je dozračena energija ovisna o konstanti, vremenu mjerenja i frekvenciji.
dU ≈ a x dtm x ν
gdje je:
dU - diferencijal energije [J]
a - konstanta [J]
dtm - diferencijal vremena mjerenja [s]
ν - frekvencija [1/s]
[J] = [J] x [s] x [1/s]
Ako se promatra snaga onda dimenzionalna analiza daje dopunjenu formu.
[J/s] = [J] x [1/s]
[W] = [J] x [1/s]
Dimenzionalna analiza prethodne jednadžbe pokazuje da se javlja broj 1 u frekvenciji te kada se pokrate sekunde preostaje [J] * [1] što je zaključeno da je [J] na kraju množenja. Čime su lijeva i desna strana jednadžbe izjednačene.
MAX PLANCK 1901.
Max Planck je 1901. godine naknadno postulirao dopunjenu jednadžbu koja opisuje energetske tokove i definira Kvantu hipotezu, a jednadžba je još poznata i kao Kvantna Planckova formula. Iz navedene formule su kasnije izvedene sve ostale teorije kvatne fizike. Plack je uveo kvant energije koji su paketi energije te imaju svoju najmanju vrijednost i nisu beskonačno mali. Najmanja vrijednost dozračene energije je kvant energije definirana kroz Planckovu konstantu.
E = h x ν
gdje je:
E - energija zračenja [J]
h - Planckova konstanta [J s]
ν - frekvencija zračenja [1/s]
[J] = [J s] x [1/s]
Prethodna formula je osnova moderne kvantne fizike te se može primjetiti da u njoj nema više vremena mjerenja. Tek dimenzionalnom analizom može se zaključiti da je vrijeme sada skriveno u Planckovoj konstanti koja se odnosi na vrijeme mjerenja od 1 sekunde.
DIMENZIONALNA ANALIZA
Planckova formula iz 1897. te 1901. godine je jednaka nakon dimenzionalne analize s malom razlikom da je jedna manje uglasta zagrada na desnoj strani jednadžbe. Nova definirana fizička veličina s jedincom [J s] se u fizici naziva akcija što je zapravo h - Planckova konstanta [J s].
Snaga je fizička veličina koja ovisi o energiji i vremenu mjerenja procesa.
P = E / Δt
gdje je:
P - snaga [W]
E - energija [J]
t - interval vremena [s]
Energija je ključna u fizici te sve veličine imaju i svoje pripadajuće jedinice koje se provjeravaju u dimenzionalnoj analizi. Dimenzionalnom analizom lijeve i desne strane svake formule mora se ostvariti jednakost obje strane.
Planck je svojim izrazom E = h x ν definirao energiju jednog fotona kao kvant energije koji ovisi o frekvenciji te što je veća frekvencija bit će i veća energija fotona. Frekvencija opisuje koliko puta je u 1 sekundi Univerzum poslao najmanji iznos kvanta energije ili najmanji paket energije.
FREKVENCIJA
Frekvencija ima beskonačno tako da je i beskonačna varijacija kvantova elektromagnetskog zračenja. Frekvencija predstavlja kvantni oscilator koji odašilje najmanje iznose energetskih paketa ili kvantova što su elementarni treptaji Univerzuma.
ν - frekvencija zračenja [1/s]
Dodatnom analizom se uvodi pojam da je frekvencija zapravo odnos broja ciklusa elementarnih treptaja u jednoj sekundi dok svaki pojedini treptaj odašilje jedan kvant energije. Jedan paketić energije je jednak akciji koja je konstanta puta pripadajuća frekvencija procesa zračenja. Na prethodno opisanom kvantnom procesu temelje se sve daljnje analize kvatne fizike o dualnosti fotona kao val/čestici.
Planck uvodi konstantu h - Planckova konstanta [J s] koja u sebi sadrži podatak o vremenu mjerenja od 1 sekunde te se navedena konstanta potom primjenjuje na sve ostale pojave te se posljedično zaključilo da će se svi procesi isto ponašati kao i dobiveni rezultat za samo 1 sekundu mjerenja.
No bez informacije o točnom vremenu mjerenja informacija o energetskom bilansu promatrane pojave nije potpuna te u tom smislu ne može biti niti ispravno protumačena. Vrijeme je ovim Planckovim pristupom ostalo zauvijek definirano na intervalu mjerenja od samo 1 sekunde dok je vrijeme mjerenja nestalo iz kvantne formule.
Planckova formula (Max Planck, 1901 g.) je osnov za kompletno izvođenje i tumačenje svega onoga što danas zovemo Kvantna fizika. Na osnovu nje su izvedeni pojam i „način funkcioniranja“ fotona, kao i sve ono što kvantnu fiziku danas izdvaja od realnosti koja nas okružuje, i na koju smo fizički i intuitivno navikli: Dualnost čestica i valova, mačke koje su u isto vrijeme i žive i mrtve, Bog koji se igra kockicama – sve su to samo neka od mističnih svojstava ove grane fizike, koja za cilj ima da objasni fundament nastanka i egzistencije Univerzuma na njegovom mikro nivou, i koja se danas smatra jednom od najuspešnijih teorija koju je znanost ikada iznjedrila.
JULIANA MORTENSON
Američka fizičarka Juliana Mortenson je 1999. godine uočila i po prvi put na svjetlo dana iznijela grešku u tumačenju ove izuzetno jednostavne, a tako bitne formule. Pažljivim promišljanjem i analizom utemeljenom u racionalnom pristupu problematici, ovu suptilnu grešku je moguće detektirati i objasniti na krajnje jednostavan način.
Implikacije koje proizilaze iz ove činjenice po današnju znanost su ogromne – ispostavlja se da je naše razumijevanje i tumačenje fundamenta realnosti potpuno pogrešno. Ispravka ove greške i tumačenje Planckove formule na korektan način dovodi do otvaranja potpuno drugačije fizike, automatski svrstavajući kvantnu fiziku u red pseudo-nauka, tj. onih nauka koje su bazirane na pogrešnim početnim pretpostavkama.
ν - frekvencija zračenja [1/s]
Osnovni problem je u definiciji frekvencije zračenja koja predstavlja broj ciklusa kvantnih energetskih paketa u jednoj sekundi prema trenutačnoj definiciji kvantne fizike. U jednom trenutku se broj ciklusa izgubio iz definicije frekvencije [cps/s] te je preostalo samo [1/s] odnosno skraćeno samo [Hz] Hertz. Naprotiv promjena definicije jedinice iz [cps/s] u [1/s] može biti i svjesno namjerna da se sakrije očigledna pogreška u definiciji Planckove kvantne formule te da se ciklusi namjerno izbace iz formulacije.
1 Hz = 1 1/s = 1 s−1
Jedinica Hertz je nazvana u čast njemačkog fizičara Heinricha Rudolfa Hertza koji je dao važan doprinos znanosti na području elektromagnetizma i usvojena je 1960. godine na Općoj konferenciji za mjere i utege (Conférence générale des poids et mesures). Time je zamijenjeno prethodno ime jedinice, ciklus u sekundi (engl. cycles per second – cps), zajedno s pripadajućim višekratnicima, naročito kilocycles (kc) i megacycles (Mc). Pojam ciklus u sekundi se do 1970. uglavnom prestao koristiti.
E = h x ν
gdje je:
E - energija zračenja [J]
h - Planckova konstanta [J s]
ν - frekvencija zračenja [1/s] = [Hz]
[J] = [J s] x [1/s]
[J] = [J s] x [Hz]
DIJELJENJE BABE I ŽABE
Dijeljenja babe i žabe predstavlja definicija [1/s] odnosno dijeljenje broja 1 koji je misaoni proces s iznosom od 1 sekunde koja je dogovorna veličina o vremenu mjerenja nekog procesa.
Sekunda (prema lat. secunda: druga; oznaka: s) je mjerna jedinica za vrijeme, jedna od sedam osnovnih jedinica Međunarodnog sustava (SI). Naziv potječe od podjele sata i stupnja na manje dijelove (lat. pars minuta secunda: drugi manji dio). Definicija je usvojena na 13. općoj konferenciji za utege i mjere 1967. i glasi: Sekunda je trajanje od 9 192 631 770 perioda zračenja koje odgovara prijelazu između dviju hiperfinih razina osnovnog stanja atoma cezija-133 (133Cs) na temperaturi od 0 K.
ν - frekvencija zračenja [1/s]
[s] x [1/s] ≠ 1
Dimenzionalnom analizom jednadžbe pokazuje se da umnožak [s] * [1/s] nije broj 1 već da je iznos različit od broja 1 čime se nameće zaključak o pogrešnoj dimenzionalnoj definiciji formule.
UVOĐENJE CIKLUSA
Jedinica frekvencije zračenja [1/s] je pogrešno definirana no umjesto tog opisa treba da se vrati definicija ciklusa [cyc/s] ili [osc/s] ili [Δ/s]. Tako da frekvencija ponovno postaje ciklus u 1 sekundi. No kada se ponovno ciklus definira kao jedinica [Δ] onda se nameće problem da nedostaje još jedan [Δ] u dimenzionalnoj analizi Planckove formulacije.
ν - frekvencija zračenja [Δ/s]
[s] x [Δ/s] = [Δ]
Uvodi se ciklus kao nova fizička veličina jedinice [Δ]
Jedino što je ispravno u dimenzionalnoj analizi je da nakon skraćivanja sekundi preostane samo vrijednost za sam ciklus odnosno vrijednost delta [Δ]. Time se nameće dodatan problem prethodne definicije same Planckove konstante.
h - Planckova konstanta [J s]
Uvođenjem jedinice za ciklus [Δ] u dimenzionalnoj analizi kvantne formule dobija se potpuno druga slika o prirodi elementarnih energetskih transformacija. Originalna Planckova konstanta definira svoju jedinicu kao [J s] ili fizikalnu akciju.
BALANSIRANJE JEDNADŽBE
Da se balansira kvantna jednadžba u dimenzionalnoj formi potrebno je dopuniti jedinicu Planckove konstante kao [Js/Δ] odnosno Joule x sekunda po jednom ciklusu [Δ].
E = h x ν
gdje je:
E - energija zračenja [J]
h - Planckova konstanta [Js/Δ] = [J/Hz]
kvantna akcija [Js]
ν - frekvencija zračenja [Δ/s] = [Hz]
[J] = [Js/Δ] x [Δ/s] - uvođenje oznake za ciklus [Δ]
[Hz] = [Δ/s] - uvođenje skraćene oznake za frekvenciju [Hz]
[J] = [J/Hz] x [Hz] - skraćena dimenzionalna forma kvantne jednadžbe
Operacija [J] = [J/Hz] x [Hz] je besmisleni postupak i ne pokazuje što se stvarno dešava na kvantnom nivou stoga treba jednadžbu transformirati u snagu kvantnog procesa koji se odvija.
[J] = [Js/Δ] x [Δ/s]
[J/s] = [J/Δ] x [Δ/s]
[W] = [J/Δ] x [Δ/s]
Nova definicija kvantne formule stoga glasi:
P = hΔ x f
[W] = [J/Δ] x [Δ/s]
gdje je:
P - kvantna snaga [W]
hΔ - kvantna energija jednog ciklusa elektromagnetskog zračenja [J/Δ]
f - frekvencija zračenja [Δ/s] = [Hz]
hΔ = 6,626 x 10-34 [J/Δ]
KVANTNA SNAGA
Na kraju koja je razlika nastala uvođenjem ciklusa [Δ] u kvantnu definiciju? Iznos za Planckovu konstantu je ostao isti 6,626 x 10-34 no došlo je do promjene jedinice iz [Js] u [J/Δ] te je konstanta vezana uz snagu P koja se dobije zračenjem univerzuma. Pogreška je bila u definiciji Planckove konstante koja nije kvantna akcija [Js] već je riječ o energiji koja je potrebna da se zavrti jedan ciklus [J/Δ].
Stara definicija kvantne formule se odnosi na energiju E
E = h x ν
Energija [J] = Planckova konstanta [Js] x frekvencija [1/s]
Nova definicija kvantne formule se odnosi na snagu P
P = hΔ x f
Snaga [W] = Planckova konstanta [J/Δ] x frekvencija [Δ/s]
Slijedom svega navedenog zaključuje se da je najmanja energija koju univerzum može da izrači u 1 ciklusu iznosi hΔ = 6,626 x 10-34 [J/Δ] što je nevezano o frekvenciji na kojoj se taj ciklus dešava.
Frekvencija predstavlja duže i kraće trajanje ciklusa. Što je duže trajanje ciklusa to će se više energije dozračiti, a što je kraći ciklus i sama energija će biti manja. Nevezano koliko traje jedan ciklus energija jednog ciklusa je univerzalna i konstantna te iznosi hΔ = 6,626 x 10-34 [J/Δ]
A ŠTO S FOTONOM?
Slijedom svega navedenog postavlja se pitanje što je jedan foton? Pogledajmo definiciju fotona kao količine energije koju izvor izrači u periodu od 1 sekunde.
Stara definicija fotona
E = h x ν ili E = h x f
[J] = [Js] x [1/s]
Nova definicija fotona uključuje dodatno i vrijeme mjerenja u kvantnoj formuli da se definira energija dovedena sustavu.
E = hΔ x tm x f
[J] = [J/Δ] x [s] x [Δ/s]
Nova definicija fotona je oslobodila vrijeme mjerenja u kvantoj fizici dok je do sada vrijeme bilo vezano samo uz vrijeme od 1 sekunde te se sve promatralo kroz vrijeme od 1 sekunde. Ako je bilo milion oscilacija one se odnose na jednu sekundu te se dobiveni iznosi ne mogu ekstrapolirati na druge vremenske periode manje ili veće od jedne sekunde.
ZAVRŠNA RAZMATRANJA
Analizom pogrešaka u definiciji kvantne konstante zaključuje se da su potpuno pogrešna sva naša shvaćanja o fizičkoj i energetskoj realnosti koje smo imali do sada. Pogrešna definicija Kvantne konstante hΔ = 6,626 x 10-34 [J/Δ] se provlači kroz kvantnu teoriju više od 150 godina. Sve što se plasira kroz kontrolirane kanale komunikacije su narativi koji se temelje na odobrenim paradigmama te odobrenim objašnjenjima prirodnih pojava u tehnologiji i znanosti. Sve što se plasira ima uporište kako znanost definira i tumači shvaćanje realnosti. Primjenom novih spoznaja o kvantnoj fizici kreiraju se novi patenti i primjeri primjene na ubrzanom rastu kristala, povećanoj brzini kemijskih reakcija, ubrzanju rastu biljaka. Razvija se primjena elektromagnetskog zračenja na ubrzanje kemijskih reakcija.
Novom definicijom kvantnog procesa dodatno se nameće pitanje kakva je to energija i energetski paketići koji se odašilju cijelim spektrom elektromagnetskog zračenja? Nastavno na rad Nikole Tesle zaključuje se da je riječ o pozadinskom energetskom polju koje ima razne nazive od originalnog naziva Eter, Kvantnog polja pa do Energije nulte točke. Poremećaj u balansu eterskog energetskog polja stvara tok energije koja potom završi nazad u eterskom polju nakon niza energetskih transformacija. Energija je očuvana u ovom zatvorenom procesu eterskog polja dok mi u svojim tehnološkim procesima promatramo samo jedan manji dio energetskog toka. Ponekad zaključujemo da energija neobjašnjivo dolazi niotkuda kod uređaja koji se svrstavaju u grupu eterogeneratora te pokazuju višak generirane energije nakon energetske pobude koja stvara poremećaj u pozadinskom kvantom polju, eterskom polju ili polju nulte točke. Kako izazvati poremećaj u eterskom polju te generirani tok eterske energije iskoristiti za određen korisni rad kroz pojedini uređaj je pitanje razvoja novih alternativnih energijskih tehnologija budućnosti. 21. stoljeće će obilježiti obnovljive tehnologije zasnovane na akumuliranoj i dozračenoj sunčevoj energiji. 22. stoljeće mogle bi obilježiti eterske tehnologije zasnovane na korištenju energetskih eterskih tokova, a postojeće eterske tehnologije će još dugo ostati skrivene u crnim programima.
Dario Hrastović, dipl.ing.stroj.
ZA ONE KOJI ŽELE ZNATI VIŠE:
Američka fizičarka Juliana Mortenson vodi stranicu na kojoj su objavljeni znanstveni radovi koji pobijaju koncept originalne Planckove konstante.
www.forgottenphysics.com
Dragan Novković na kanalu Istočnik objašnjava novo viđenje Planckove konstante te grešaka u originalnoj koncepciji kvantne formule.
www.youtube.com/watch?v=iqU9ht5Kmf0&ab_channel=ISTOČNIK
